Shell & CocaCola

Reis met de trein De trein is kapot. Een gedeelte van de trein is kapot. De twee achterste treinstellen.
Ga maar in de eerste klas zitten, zegt de conducteur tegen een groep backpackers.
In de eerste klas is het stil. Stiller dan in de tweede klas. Nu niet. Nu wordt er geanimeerd gekwebbeld.
Naast me zit een jongen met een beugel. Hij draagt nieuwe wandelschoenen. Bruin. Suède. Hij praat met het meisje naast hem. Het gesprek is saai en blijft saai. Ze werken voor de Shell. Nu zien ze eruit als backpackers. Ze zijn op weg naar de Ardennen voor een bedrijfs-survival-cursus.
Kijk naar de nieuwe suède schoenen van de jongen. Die zullen vies worden.
Het meisje naast de jongen met de suède schoenen werkt op een boorplatform van de Shell.
Er wordt altijd gedacht dat het er ruig aan toegaat, zegt het meisje. Offshore. Ruig. Dat is niet zo. Het meisje zegt dat het leven op een boorplatform niet spannend is. Ze heeft geen enkel spannend gespreksonderwerp over het leven op een Shell-olie-produktie-platform.
Er zijn 95 bedden, zegt ze.
Dat is veel, vind de jongen.
Is er een kok, vraagt hij.
Twee, zegt het meisje. Een dag en een nacht kok. lees verder...»



18 maart 2006